عضلات ران از قدرتمند ترین عضلات بدن هستند که برای ما امکان اجرای حرکات را در هنگام قدم زدن، دویدین و پریدن فراهم میآورند.
کسی که وارد نیست وقتی میخواهد چیزی را از زمین بردارد زانوهایش را خم نمیکند، بالا تنه به خصوص سر را کاملا جلو میبرد. در این حالت ماهیچههای شخص باید جهت ایجاد تعادل در مقابل نیروی جاذبهای زمین بسیار فعال باشند. وقتی همان شخص به حالت عادی برگشت می بینییم که صورتش قرمز شده، خون در مغزش جمع شده و کمرش به درد آمده است.
ولی ما طور دیگری عمل میکنیم. ما زانوها را خم نموده و در عین حال کمر و سر را صاف نگه میداریم. به وسیلهی مفاصلی که در ران و ناحیهی نشیمنگاه هستند بالاتنه را به جلو برده و در حالتی که خمیدگی زانوها کمتر میشود بازوی سمت چپ را برای حفظ تعادل به عقب میکشیم و با دست راست شیی را که روی زمین افتاده و حالا نزدیک بدنمان قرار دارد، بدون زحمت بر میداریم. به این ترتیب مفاصل فعال شده و شادابی خود را حفظ میکنند و مواد اضافه حاصل از تبادل شیمیایی در بدن فرصت نمیکنند دور مفاصل جمع شوند. لازم به توضیح است که در مفاصل بدن آرتروز و رماتیسم پیدا میشود. دائم و درست حرکت دادن مفاصل سبب فعالیت و تغذیهی بهتر آنها شده و از عواقب تغذیهی غلط جلوگیری میکند.
حالت فوق را میتوانیم خیلی راحت به حالت نشستن تبدیل نماییم در صورتی که کسی که وارد نیست برای نشستن شدیدا به زحمت میافتد.
حالا یک بار دیگر توضیح میدهیم که چگونه باید خم شد. در این حالت پای راست کاملا صاف روی زمین قرار دارد چون این پا باید وزن ما را تحمل کند، پای سمت چپ را به عقب میکشیم و آن را طوری قرار میدهیم که فقط انگشت بزرگ پا با زمین تماس دارد سپس هر دو زانو را خم کرده و کمر را کاملا صاف و کشیده نگه میداریم. وقتی بالاتنه به زمین نزدیک شد از بازوی سمت چپ جهت تکیه دادن بر زمین کمک میگیریم. به این ترتیب کاملا نرم و بسیار راحت روی زمین مینشینیم.
ما کارهای فوق را چندین بار انجام میدهیم و با این تمرین یاد میگیریم که چگونه به راحتی روی زمین بنشینیم و به نرمی بلند شویم. در ده بار اول تمرین، باید در مورد کاری که داریم انجام میدهیم فکر کنیم سپس ده بار دیگر این تمرین را با سرعت بیشتر انجام دهیم. پس از این بیست بار تمرین، بدن دستور را دریافت کرده و بدون دستور مجدد، این امر را انجام میدهد. بعضی وقت ها فقط باید به بدن دستور دهیم " ایست" تا حرکات را درست انجام بدهد.